Wybierz język:

Zdjęcie Starego Rynku obejmujące: Ratusz. fontannę, Bazylikę, Kościół ZNMP, hotel oraz budynki mieszkalne i usługowe

Symbole miasta

FLAGA MIEJSKA

Flaga miasta Chojnice. Prostokąt o proporcjach ścian 8:5 podzielony na trzy równe poziome pasy o barwach od góry: czarnej, złotej (żółtej), srebrnej (białej).

Wzorem wielu miast polskich i europejskich, zwłaszcza sięgających metryką do średniowiecza, Chojnice wzbogaciły swą symbolikę o flagę miejską. Jest wielce prawdopodobne, iż w przeszłości Chojnice posiadały flagę, czyli chorągiew. Stanowiły bowiem dobrze ukształtowany ośrodek społeczno – gospodarczy, ze sprawnie funkcjonującym samorządem i wszystkimi atrybutami życia publicznego. Nie zachowały się jednak w źródłach historycznych żadne świadectwa,  współcześnie zastosowano przeniesienie na flagę barw występujących w herbie miasta. W przypadku braku oparcia na tradycji jest to reguła dość powszechna.

W myśl zasady kolor godła przechodzi na górny pas flagi – w herbie Chojnic jest to czarny kolor głowy tura, zaś kolor tła – w chojnickim herbie srebro-na pas dolny. Dodatkowy pas często tworzy się od innych elementów herbu, w naszym przypadku jest to złoty kolor rogów i pierścienia.

Rada Miejska, przyjmując propozycję komisji statutowej, 16 lutego 1995r. podjęła następującą uchwałę, uzupełniającą statut miasta:

  • flaga miasta Chojnic jest to prostokątny płat tkaniny, składający się z trzech równej szerokości pasów poziomych, o barwach: czarny, złoty, srebrny.
  • stosunek szerokości flagi do jej długości wynosi 5:8 (§1, ust. 5)
  • wskazówkę dodatkową stanowi uwaga, iż w przypadku flagi pionowej pas czarny znajduje się najbliżej drzewca. Z powodów praktycznych zamiast kolorów złotego i srebrnego dopuszczalne jest stosowanie żółtego i białego.

HEJNAŁ

Chojnicki hejnał skomponował w 1937 roku Józef Morawiec, kapelmistrz I Batalionu Strzelców. W okresie przedrozbiorowym Rada Miejska zatrudniała zawodowego trębacza, którego obowiązkiem było wygrywanie hejnału z wieży kościoła Świętej Trójcy na rynku. W księgach miejskich znajdują się przekazy o powinnościach trębacza i jego wynagrodzeniu, brak natomiast zapisu nutowego, stąd niemożliwe jest odtworzenie melodii. Od 27 czerwca do 4 lipca 1937 roku z inicjatywy Towarzystwa Popierania Turystyki oraz Towarzystwa Miłośników Chojnic i Okolicy odbył się Tydzień Chojnic. Głównym koordynatorem programu był radny Julian Rydzkowski, który zwrócił się do Józefa Morawca o skomponowanie utworu na trąbkę, kompozytor zaś wywiązał się z zadania. Melodia była wykonywana codziennie w południe z balkonu ratusza. Również podczas pierwszego Tygodnia Chojnic po II wojnie , od 20 do 27 lipca 1947 roku, na rynku rozbrzmiewał hejnał. W późniejszych latach zaniechano wykonywania hejnału, dopiero z okazji obchodów 700-lecia Chojnic nastąpił powrót do tradycji. Od 14 lutego 1975 roku odtworzony przy współudziale kompozytora sygnał muzyczny, wygrywany z górnych okien ratusza, stał się codziennym rytuałem. W 1990 roku Rada Miejska pierwszej kadencji podtrzymała tę tradycję. Na co dzień hejnał jest odtwarzany mechanicznie, natomiast przy uroczystych okazjach przez trębaczy.

HERB

Herb miasta Chojnice. W polu srebrnym czarna głowa tura ze złotymi rogami i złotym pierścieniem w nozdrzach, między rogami czerwona róża na zielonej łodydze, łodyga z dwoma zielonymi listkami.

Od początków istnienia miasta herb Chojnic zawiera nie zmienione godło. Pochodzące z pierwszej połowy XIV wieku pieczęcie miejskie wyobrażały głowę tura przyozdobioną kwiatami i te elementy herbu przetrwały do chwili obecnej, pomimo burzliwych losów i przemian politycznych. Pieczęć większa, o średnicy 60 mm, przedstawiała głowę tura zwróconą wprost, z rozgałęzionymi kwiatami pomiędzy rogami oraz w polu, w otoku zawierała napis: +S’CIVITATIS KONITZE. Odcisk tej pieczęci znajduje się na dokumencie z 1730 roku w archiwum toruńskim, co świadczy, iż była używana co najmniej 400 lat. Pieczęć mniejsza, o średnicy 38 mm, którą używano do spraw codziennych, różniła się od pierwszej układem kwiatów i gałązek oraz napisem + SECRETVM CIVITATIS CHONITZ. Krój liter dowodzi, zdaniem prof. Mariana Gumowskiego, że obydwie powstały w XIV wieku.

W następnych stuleciach rysunek głowy tura ulegał nieznacznym przekształceniom, z większą natomiast swobodą podchodzono do elementów zdobniczych. Mianowicie kwiaty w polu przybierały bogatsze formy, zaś między rogami tura wyraźnie ukształtowała się gałązka z różą. W okresie Rzeczypospolitej szlacheckiej na tarczy herbowej znalazły się cztery krzyżyki, symbolizujące miasta powiatu człuchowskiego, których interesy  Chojnice reprezentowały w sejmiku generalnym Prus Królewskich. Do połowy XIX wieku nie wiadomo nic o barwach Chojnickiego herbu, należy jednak przypuszczać, że obecne zostały przejęte mocą tradycji z dawnych czasów.

Przed ostatnią wojną władze miasta postanowiły zalegalizować i potwierdzić używany herb i zwróciły się w tej sprawie do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, które po zasięgnięciu opinii Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego uznało, iż herbem Chojnic jest:

  • „w polu srebrnym czarna głowa tura ze złotymi rogami i złotym pierścieniem w nozdrzach, między rogami czerwona róża na zielonej łodydze, łodyga z dwoma zielonymi listkami” ( Monitor Polski nr 130 z dn. 10 czerwca 1937 r.)

Do formy herbu powrócono po odrodzeniu samorządów w 1990 roku. Zaszła bowiem potrzeba ujednolicenia rysunku głowy tura i wyraźnego określenia barw, poprzednio traktowanych zbyt dowolnie. W uchwalonym w 1991 roku statucie miasta Rada Miejska przyjęła bez zmian opis herbu według ustalenia z 1937 roku i zatwierdziła kształt graficzny opracowany przez Kazimierza Lemańczyka do powszechnego zastosowania.